Józef Wybicki (1747 - 1822) patron XXV LO w Warszawie, autor Mazurka Dąbrowskiego, hymnu narodowego, to jedna z najciekawszych postaci epoki stanisławowskiej - czasów odnowy Rzeczypospolitej, a zarazem jej upadku.
Związany był od wczesnej młodości z obozem reform. W 1768 r. próbował zerwać sterowany przez Rosję "sejm riepninowski", co spowodowało, że musiał uchodzić z kraju.
Uczestniczył w antyrosyjskiej konfederacji barskiej, pracował w Komisji Edukacji Narodowej, współredagował kodyfikację prawa Andrzeja Zamojskiego. Bywał gościem obiadów czwartkowych. W Sejmie Wielkim był plenipotentem Poznania. Walczył w powstaniu kościuszkowskim, był członkiem jego władz. Prusacy skazali go na śmierć i skonfiskowali mu majątek.
Znalazł się na emigracji we Francji, a następnie współorganizował z J. H. Dąbrowskim Legiony Polskie we Włoszech. W 1806 r., podejmując współpracę z Napoleonem, wzywał Polaków do antypruskiego powstania w Wielkopolsce i współtworzył Księstwo Warszawskie, wchodząc w skład jego władz. W 1809 r. zaangażował się w walkę przeciwko Austriakom, a w 1812 r. uczestniczył w organizowaniu polskiego udziału militarnego w wyprawie na Rosję. Po kongresie wiedeńskim znalazł się we władzach Królestwa Polskiego.
Był nie tylko politykiem i żołnierzem, ale także pisarzem i publicystą.
